‘Wat ik mijn leerlingen meegeef? Het gaat niet alleen om dat netjes opgemaakte bed, maar om echt de mens en zijn of haar behoeften zien.’
Een mooie dag voor onze bewoners? Laat dat maar aan Angelique over. Ze brengt haar passie met veel plezier over op de nieuwe generatie.
Op haar 42e werd het tijd om haar droom te volgen, vond Angelique. ‘Ik wist als kind al dat ik in de zorg wilde werken, maar het leven loopt zoals het loopt en ik kwam in de detailhandel terecht. Ook met veel plezier trouwens. In 2009 startte ik als gastvrouw bij Argos Zorggroep, wat vanaf dag één voelde als een warm bad. Ik keek nieuwsgierig mee naar het werk van mijn collega’s en had al snel de wens om door te groeien.’ Binnen een jaar deed ze de BBL-opleiding tot helpende en na opnieuw een interne opleiding mocht ze zich in 2016 verzorgende noemen.
Mensen écht zien
Tot ze bedacht: ‘Hoe mooi zou het zijn om mijn passie voor dit werk over te dragen op de volgende generatie? Opnieuw kreeg ik alle ruimte en ondersteuning om door te stromen.’ Inmiddels is Angelique als BPV-begeleider verantwoordelijk voor de BBL- en BOL-leerlingen op locaties De Es en Soenda. ‘Wat ik mijn leerlingen meegeef? Het gaat niet alleen om dat netjes opgemaakte bed, maar om echt de mens en zijn of haar behoeften zien. Niet met een hoop herrie binnen komen rennen en snel weer door. Mensen kunnen dan schrikken en van slag raken, terwijl je in dat half uurtje ook iemands dag kunt máken.’
‘Ik ben dankbaar voor alle kansen die ik hier krijg. Ik leer nog elke dag, van collega’s, docenten én van mijn eigen leerlingen.’
Geluksmomentjes
Dat begint bij moeite doen om de bewoners en hun levensloop te leren kennen, volgens Angelique. ‘Dan kun je een band opbouwen en kleine geluksmomentjes creëren. Zo had ik een mevrouw van 98 die weinig meer kon of deed, tot ik ontdekte hoe graag ze zong. Bij oude liedjes zoals ‘mijn opa, mijn opa’ leefde ze helemaal op. Door mijn nieuwe functie had ik haar twee jaar niet gezien. Toen ik haar onlangs bezocht met een leerling en vroeg ‘hoe is het met opa?’ begon ze meteen te stralen en te zingen. Heel ontroerend.’ ‘Ik ben dankbaar voor alle kansen die ik hier krijg. Ik leer nog elke dag, van collega’s, docenten én van mijn eigen leerlingen. Ik ben niet alleen in mijn werk, maar ook als mens gegroeid en ga elke dag met plezier naar mijn werk. Uiteindelijk gaat het om die ene vraag: hoe zou je voor je eigen vader of moeder zorgen? Als ik zie dat een leerling dát oppakt, is mijn dag goed!’